W dniu 5 grudnia 1867 r. w Zułowie na Wileńszczyźnie urodził się Józef Klemens Piłsudski. Jego ojciec Józef Wincenty był komisarzem Rządu Narodowego podczas Powstania Styczniowego. Matka, Maria z Billewiczów, opiekowała się dziećmi, przekazując im wartości, którymi później kierowały się w życiu, takie jak przywiązanie do polskiej historii i literatury romantycznej.
W 1877 r. rodzina Piłsudskich przeniosła się do Wilna. Tutaj Piłsudski uczęszczał do gimnazjum. Po otrzymaniu świadectwa maturalnego w 1885 r. postanowił studiować medycynę na uniwersytecie w Charkowie.
Zamieszany w plan zamordowania cara Aleksandra III został aresztowany i w 1887 r. zesłany na 5 lat na Syberię. Z czasem stał się zwolennikiem tzw. socjalizmu niepodległościowego i w tym kierunku starał się oddziaływać na Polską Partię Socjalistyczną, w której szeregi wstąpił w 1893 r. Potem zaangażował się w prace powstałej w 1904 r. Organizacji Bojowej PPS. Od 1908 r. swoją działalność kontynuował w Galicji, stając na czele obozu irredenty. Jej pierwszym celem miało być wyrwanie ziem polskich spod panowania Rosji, w której Piłsudski upatrywał głównego wroga.
Od 1910 r. Piłsudski rozwijał działalność Związków Strzeleckich w Galicji, które miały być w przyszłości zalążkiem polskich sił zbrojnych. Podczas pierwszej wojny światowej walczył u boku Austro-Węgier i Niemiec jako dowódca I Brygady Legionów Polskich. Po upadku carskiej Rosji, latem 1917 r., Piłsudski, nie widząc korzyści dla sprawy polskiej w dalszej współpracy z Berlinem i Wiedniem, doprowadził do tzw. kryzysu przysięgowego w Legionach, w wyniku czego został aresztowany i osadzony w twierdzy w Magdeburgu. Zwolniony w listopadzie 1918 r. powrócił do kraju, gdzie został wybrany Naczelnikiem Państwa. Godność tę pełnił do grudnia 1922 r.
Od 14 listopada 1918 do 14 grudnia 1922 r. Piłsudski stał na czele polskiej armii, dowodząc nią m.in. podczas wojny polsko-bolszewickiej. W połowie 1923 r., zrezygnował z udziału w życiu politycznym równocześnie rozszerzając zaplecze swoich zwolenników. W maju 1926 r. przeprowadził zbrojny zamach stanu przejmując władzę w Polsce. Oficjalnie piastował jedynie stanowisko Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych oraz Ministra Spraw Wojskowych. Zmarł 12 maja 1935 r.
Podczas swojego życia Piłsudski przebywał w wielu miejscowościach. Również Bodzentyn i okolice są związane z tą zasłużoną postacią polskiej historii. Świadczą o tym znaki materialne – miejsca pamięci.
W 1988 r. z inicjatywy Antoniego Wacińskiego prezesa Towarzystwa Przyjaciół Bodzentyna odsłonięto w Bodzentynie tablicę upamiętniającą pobyt Józefa Piłsudskiego w tym mieście, w latach I wojny światowej, 30 i 31 października 1914 r. W tym czasie dowodził 1. pułkiem piechoty Legionów Polskich.
W 2017 r. w nawiązaniu do nadania Józefowi Piłsudskiemu w 1935 r. tytułu Honorowego Obywatela Gminy Bodzentyn Rada Miejska Bodzentyna rozszerzyła ten akt na Miasto. Mówi o tym tablica umieszczona w budynku Urzędu Miasta i Gminy Bodzentyn ufundowana przez Teresę i Witolda Comberów oraz Urszulę i Mirosława Oettingen. Rok później odsłonięto tablicę upamiętniającą pobyt Józefa Piłsudskiego w Świętej Katarzynie 31 października 1914 r.
Dnia 5 grudnia 2019 r. w 152. rocznicę urodzin z inicjatywy Stowarzyszenia Siekierno Nasza Ojczyzna złożono kwiaty i zapalono znicze w miejscach poświęconych Marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu.
Ten wielki Polak i patriota tak mówił o roli pamięci historycznej: Każdy naród posiada pomniki, które zawarły w sobie jego cierpienia i radości, jak w jednym ognisku ześrodkowując przeżycia całych pokoleń. Takimi pomnikami są: ruiny, pola bitewne, grody, ulice, na tych ulicach domy, na których widok serca biją goręcej i łzy napływają do oczu. Są to świątynie historii, których Polska posiada tak wiele.
Urszula Oettingen
Fot. Mirosław Oettingen